هواپیمای امام با تمام دل‌نگرانی‌هایش سرانجام صبح روز12بهمن سال57 در فرودگاه مهرآباد بر زمین نشست.

سـرود «خمینی ای امام،خمینی ای امام»در سالن فـرودگاه چنـان پـرطنین بـود که همه را میخکـوب کـرده بود.

متن پیام خوشامدگویی که توسط استاد شهیدمطهری نگاشته شده بود توسط یکی از دانشجویان قرائت شد.

ماشین حامل حضرت امام در میان سیل جمعیت خروشان ایران اسلامی راهی بهشت زهرا گردید تا ضمن تجدید پیمان با شهدای انقلاب اولین دیدار را با مردم که او را به عنوان امام خود با عشق و علاقه پذیرا گشته بودند،سخن بگوید سپس امام سخنرانی تاریخی خود را آغاز می‌کنند:

«بسم‌الله الرحمن الرحیم.ما در این مدت مصیبت‌ها دیده‌ایم؛مصیبت‌های بسیار بزرگ،مصیبت‌های زنهای جوان‌مرده،مردهای اولاد از دست داده،طفل‌های پدر از دست داده...این آقا که خودش هم خودش را قبول ندارد،رفقایش هم قبول ندارند،ملت هم قبولش ندارد،ارتش هم قبولش ندارد،فقط آمریکا از او پشتیبانی کرده...بر همه ما واجب است که این نهضت را ادامه بدهیم تا آن وقتی که اینها ساقط شوند.ما به واسطه‌ی آرای مردم،مجلس مؤسسان و دولت موقت و دولت دائم را تعیین می‌کنیم.

با اتمام سخنرانی امام جمعیت مجدداً به سمت جایگاه هجوم آوردند.امام نتوانست سوار هلی‌کوپتر گردد و بلافاصله سوار بر آمبولانسی که آنجا بود،شدند.بالاخره در بین راه امام سوار هلی‌کوپتر شدند و به سمت تهران پرواز کردند.امام بلافاصله به بیمارستان هزار تختخوابی رفتند تا از مجروحان حوادث اخیر که در آنجا بستری بودند دیدار کنند.امام از بیمارستان به منزل یکی از بستگان خود رفتند و عصر نیز با تماس به مدرسه رفاه از محل اقامت خود مسئولان کمیته استقبال را مطلع می‌سازند.

12بهمن سال 57

در گزارشات روزنامه‌ها ارقام جالبی از شکستن تلویزیون‌ها به علت قطع پخش برنامه‌ی ورود امام آمده است.

خبرگزاری یونایتدپرس تعداد مستقبلین را در طول مسیر فرودگاه تا بهشت زهرا را چهار میلیون نفر و در بهشت زهرا نیم میلیون نفر گزارش نمود.رادیو کلن شمار جمعیت را پنج تا شش میلیون ذکر کرده است.خبرنگاران داخلی نیز تعداد جمعیت را پنج میلیون نفر ذکر کردند.

در حدود ساعت 11:05 ماشین حامل امام وارد میدان آزادی شده و در میان شور و شوق و اشتیاق شدید استقبال‌کنندگان و پس از یکبار دور زدن دور میدان وارد خیابان آزادی شد.ماشین امام که چند نفر هم برای محافظت روی سقف آن نشسته بودند با طی مسافت چند کیلومتری دور میدان و در میان بارانی از گل و گلاب و نقل که بر ماشین می‌بارید و اشک‌های شوق که بر گونه‌ها جاری بود به سمت دانشگاه تهران به حرکت درآمد.

امام در مقابل دانشگاه به علت تراکم بیش از حد مستقبلین بالاجبار سخنرانی ننمودند و از چهار راه ولی‌عصر به سوی میدان راه‌آهن به حرکت درآمدند،شاید یکی از دلایل عدم سخنرانی امام غیر از تجمع و تراکم در مقابل دانشگاه همین وضعیتی بود که گروه‌های سیاسی برای سوءاستفاده به وجود آورده بودند.

امام در ساعت 10:5 اولین شب اقامت در ایران علیرغم خستگی زیاد اعضای کمیته برگزاری استقبال را به حضور پذیرفتند و برای آنان سخنرانی کردند.

 12بهمن سال57